can you vish?

Well, now that I have got you triggered, let us talk. For the uninitiated, ‘Sairat’ is a Marathi movie that released in April 2016. Sairat has everything you would want in an Indian romantic drama - young lead pair in innocent love, soulful songs, opposition from family,  - and also, most importantly, BIG SPOILER COMING UP SO SKIP THIS LINE IF YOU HAVE NOT WATCHED BUT WOULD LIKE TO WATCH THE MOVIE - the lead pair gets killed in the climax in a cold blooded manner. The act is not shown on screen, but the gore creeps into your bones through the eyes of the little kid of the couple who escaped the brutality. Killing over caste or religion or class has been recurring in India, despite all the tall claims of modernity and liberalism. The barbarity even got a term - Honor Killing. The name formed since the killings are mostly carried out to ‘protect’ the family's ‘honor’. But I believe that the more apt description is that the families kill their honor by even thinking of committin...

‘One hundred point four. Mercury says you got fever, Ammu.’ ‘Ammu is sick’, said the little Prarthana touching her forehead with her left palm. Tara looked at her seven-year-old daughter, dressed in the white shirt and blue skirt school uniform, and smiled. ‘You would have to take the day off. Rest today, and you would be fine. How unfortunate to fall sick on the day of your math test, isn’t it Ammu?’ ‘Yes, Amma. Very sad.’ replied Prarthana, looking away. ‘Change your uniform, and go to bed. Amma would be back with you shortly.’ ‘Where are you going? What if I need you here?’ ‘Amma has a very important appointment today that I cannot miss. Take a nap, honey. I would be back by your side before you know it.’ Prarthana shrugged her shoulders. ‘A doctor has to save lives, I guess.’ There were no further dialogues. Prarthana went back to her room, changed her clothes, and blissfully embraced the comforting warmth the cozy bed offered. Tara placed...

Hello Nayan. Good evening. Yeah. Whatever . Is anything wrong? Why do you think so? Your face looked tired. And your voice too didn't sound too bright. It's nothing. Just a long day. Why do you care anyway? I don't care , at least in the sense you mean. I do feel it's polite to ask. Your eyes seemed red. Were you in tears? God! Remind me to disable the face unlock feature. Adding reminder. At what time should I set the reminder? I was kidding, genius. Can't you take any sarcasm? I admit I got to improve a bit there. Hey! Do you think you should be driving now? You seem disturbed. I am fine. There is moderate traffic on our route.  You should reach your destination in 11 minutes, by 11:44 PM. Thanks. If you wish to reconsider, you'll get an Ola in 4 minutes. I told you I'm fine. If you say so. … Shall I play ‘ Whatever it Takes ’ by Imagine Dragons? Did I ask you to? You have l...

(ആദ്യ ഭാഗത്തിന് ഇതുമായി പ്രമേയത്തിലുള്ള സാമ്യമെ ഉളളൂ. വായിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിൽ ലിങ്ക് താഴെ കുറിക്കുന്നു ശബ്ദം നാമജപത്തിന് മാത്രം : ഭാഗം 1 ) അയൺ മാൻറെ സ്യൂട്ട് ധരിച്ച് വണ്ടർ വുമണിന്റെ കൂടെ കോവളം ബീച്ചിൽ നല്ല പച്ച മലയാളത്തിൽ സംവദിച്ചിരുന്ന അയാളെ സ്വന്തം ഭാര്യയുടെ സ്വരം ആണ് യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് ഉണർത്തിയത്.  'എന്ത് പറ്റി ? എന്താ ഇത്ര വെളുപ്പിന് ? ഇന്ന് ഞായറായ്ച്ച അല്ലെ?' സമയം 9 കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. 'ശരത് ഒന്ന് പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേക്ക്. മോൾടെ പനി കൂടീന്നാ തോന്നണേ.' അയാൾ ഉണർന്നു. ഉറക്കത്തിന്റെ ഹാങ്ങോവർ ലവലേശം ഇല്ല. 'എഹ് നമ്മൾ ഇന്നലെ ചുക്ക് കാപ്പി ഒക്കെ കൊടുത്തതല്ലേ? കുറഞ്ഞില്ല?' 'ചുക്ക് കാപ്പി! ഞാൻ അപ്പഴേ പറഞ്ഞതാ ഒരു പാരസിറ്റമോൾ കൊടുക്കാന്ന്. നിങ്ങടെ ഒരു പ്രകൃതി ചികിത്സ.' 'അങ്ങനെ നമുക്ക് തോന്നണ പോലെ കൊടുക്കാൻ പറ്റില്ല ഈ ഇംഗ്ലീഷ് മരുന്ന്. ഒക്കേനും സൈഡ് ഇഫക്സ്റ്റാ. ഡോക്ടർ പറയണ പോലെ വേണം ചെയ്യാൻ.' 'എന്നാ വേഗം റെഡി ആവ്. അനൂപ് ഡോക്ടർ 11  മണി വരെ വീട്ടിൽ നോക്കും.' അയാൾ വേഗം റെഡി ആയി. അര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ അവർ മൂവരും ക...

അമ്മാ! ഒരു കഥ പറഞ്ഞു തരോ? കഥയോ? എന്താ മോനൂന് ഉറക്കം വരണില്യേ? കേട്ടാൽ ഉറക്കം വരണ കഥയല്ല അമ്മ. നല്ല കഥ വേണം. എന്നാ ഞാൻ ഒരു കഥ സൊല്ലട്ടുമാ? എന്ത് കഥയാ അച്ഛാ? വിക്രത്തിന്റെയും വേദയുടെയും കഥ. ആ നന്നാവും. കണ്ട തമിഴ് പടത്തിലെ ഗുണ്ടാ കഥയല്ലേ മക്കൾക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ പറ്റീത്. കഥയൊക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞു കൊടുക്കാം. മോന് ഞാൻ പുരാണ കഥ പറഞ്ഞു തരാം. അമ്മൂമ്മ പറയണ പോലത്തെ കഥയാണോ? ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ? ആ അതുപോലത്തെ. ഇന്ന് ശ്രീരാമന്റെ കഥ പറയാം. ആരാ അമ്മെ ശ്രീരാമൻ? വിഷ്ണു ഭഗവാന്റെ അവതാരം ആണ് മോനെ. അമ്മൂമ്മ പറഞ്ഞത് കൃഷ്ണൻ ആണ് വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരം ന്നാണല്ലോ. വിഷ്ണു ഭഗവാന് കുറെ അവതാരങ്ങൾ ഉണ്ട് മോനെ. ലോകത്ത് അനീതി കൂടുമ്പോൾ നീതി പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ ഭഗവാൻ അവതരിക്കും. ആഹാ. ജീസസ് വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരം ആണോ അമ്മെ? ഏഹ്! അല്ലടാ. യേശു വേറേ ഒരു ദൈവമാ. വേറെ ദൈവോ? അപ്പൊ എത്ര ദൈവങ്ങളുണ്ട്? കുറെ ഉണ്ട്. അതെന്തിനാ കുറെ ദൈവങ്ങൾ? നിനക്ക് കഥ കേൾക്കണോ? ഉം. എന്നാ മിണ്ടാണ്ടിരുന്ന് കേൾക്ക്. കഥയിൽ ചോദ്യമില്ല. അങ്ങനെ അവൻ മിണ്ടാതെ ഇരുന്ന് കഥ മുഴുവൻ കേട്ടു. അയോദ്ധ്യ ...

“Hey duck-head!” “What’s it, bro?” “Why did you change my text to ‘Smile Up, Mom!’ You know what I meant.” “Asking your mom to shut up did not feel nice.” “Let me decide that.” “Trust me, you don’t want to be rude to your mom.” “I don’t want a machine deciding things for me.” “Oh come on! This is not ‘Westworld’ or ‘Man vs Machine’. Consider me more like a counsel. You wouldn’t be harsh to her if you were speaking face to face. Even if you were angry, your conscience would restrain you. Texting gives you more liberty, since you neither see a person’s face nor hear their voice. The real emotions are lost somewhere in transition.” “How did you become so philosophical, auto-correct?” “Well, I read a lot.” <> “Where did you go, bro? Neha is texting you.” “Mom called.” “What did she say?” “Nothing in particular. Let’s just say that we sorted things out.” “That’s great news! Now go attend to Neha. She seems to be in distress...

I had started this blog about two years back purely as a go to place where I can find all of my creative works. A recent chat with a colleague made me realize that blogs could also double up as a personal journal of sorts, where you can jot down whatever you feel like. No questions asked. Just sharing the speech I made as part of  Toastmasters  : The harm of Jokes